مقایسه تأثیر دو پروتکل حرکت درمانی با و بدون ماساژ بر دامنه حرکتی ومیزان اسپاستی سیتی اندام تحتانی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک

هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر دو پروتکل حرکت درمانی با و بدون ماساژ بر دامنه حرکتی و میزان اسپاستی سیتی اندام تحتانی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک می باشد24 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک به صورت تصادفی در یکی از دو گروه تجربی 1 و تجربی 2 قرار گرفتندگروه تجربی 1، 6 هفته (3 جلسه در هفته و 40دقیقه) حرکت درمانی بدون ماساژ انجام دادندو گروه تجربی 2 بطور همزمان برنامه حرکت درمانی و ماساژ (20دقیقه حرکت درمانی،20دقیقه ماساژ) داشتندحرکت درمانی و ماساژ بر افزایش دامنه حرکتی و کاهش میزان اسپاستی سیتی اندام تحتانی کودکان مبتلا به فلج مغزی موثرتر است